IN MEMORIAM KEES TALBOOM, STADSPRINS NILLIS I (1943 - 2016)

Boven zijn rouwadvertentie staat “Een tevreden mens en levensgenieter”. Beter en bondiger kan de 25e Stadsprins van Oss niet worden getypeerd. Want zo werd hij ervaren in het Carnavalsjaar 1988/1989. Vooral levensgenieter.

Kees kwam niet voort uit één van de Osse carnavalsverenigingen, maar was een van de vele carnavalsvierders die je met carnaval tegenkomt. Door zijn uitstraling en spreekvaardigheid werd hij gekozen. Hij was verbaasd dat de keuze op hem was gevallen, maar toen de beoogd adjudant, Ferry van Loosbroek, instemde om adjudant te worden gaf Kees zijn “ja woord”. Als geboren en getogen Bredanaar kende hij carnaval en hoe het spel gepeeld moest worden. Soepel en ontspannen, goed voorbereid, vulde hij zijn functie in en dat werd daardoor een jaar genieten.

Maar niet alleen hij, allen die dat jaar met hem samenwerkten. Het is met stip het carnavalsjaar geweest van de Stichting CarnavalsViering Oss dat buiten de agenda er veel ambiance was. In de toenmalige Residentie “Vivaldi” is nooit eerder en ook niet daarna zolang nagepraat na een vergadering. Die waren kort en bondig. Pierre Vink heeft menigmaal ver na 24.00 uur de tap gesloten.

Zo verliep het seizoen met veel plezier, mede door de inzet van de echtgenote van de Adjudant, Sacha van Loosbroek-de Reus, die als secretaresse Prins en Adjudant ondersteunde. Met de echtgenote van Kees, Ans, waren de dames 2 prima steunpilaren.

Kees kon een geintje wel waarderen en zo beschouwde hij het verdwijnen van zijn scepter. Een lid van de Raad van Elf, had in strijd met de strikte regels die voor de Raad gelden, de scepter laten verdwijnen. Kees bleef laconiek en ondernam niets. Er kwam een replica en vort met de geit. Kees gaf verder geen sjoege.

Op dinsdagmiddag met carnaval was de Boerenbruiloft op de Heuvel. Na die ceremonie kwam de Stadsgrootvorst, de Voorzitter van de Raad van Elf, bij Kees om te onderhandelen over de teruggave van de scepter. “Oké“, zei Kees uiteindelijk, “jullie krijgen van mij 15 bierflesjes in ruil voor de scepter”. Even later kwam de Adjudant met een dichte doos. Kees kreeg de scepter en gaf de doos aan de Stadsgrootvorst. De doos ging open en…. inderdaad 15 bierflesjes, leeg! Maar het bier kwam natuurlijk toch, een tijdje later.

Het carnavalsseizoen liep die middag, medio februari 1989 langzaam naar zijn einde. Het was stralend weer en de jasjes gingen uit bij de temperatuur van zo’n 18 graden in de volle zon. Zo was het een seizoen met genieten van begin tot einde en dan wordt je een tevreden mens!

Kees en Ans bedankt voor jullie inzet dat carnavalsseizoen. In de annalen van de Stichting CarnavalsViering Oss blijven jullie bewaard voor het nageslacht.

Moge Kees rusten in Vrede.